Door Sjors van Broekhuizen
Wat is er nou lekkerder dan heerlijk wroeten in de klei? Vraag het de gemiddelde paleobioloog en hij zal niet gauw iets fijners verzinnen. Dat blijkt ook weer op de zonovergoten vrijdagmiddag van 16 mei 2014. Op een kleihoop in het bos bij Rossum (Twente) staat een groep liefhebbers van paleobiologie. Op initiatief van de Paleobiologische Kring van het KNGMG hebben zij zich verzameld om naar fossiele haaientanden, gehoorbeentjes en foraminiferen te zoeken. Eerst staat iedereen er wat schuchter bij, maar als de eerste schop de Oligocene klei aansnijdt, volgen er snel meer.
Direct is duidelijk wat het verschil is tussen de fossielenjagers met ervaring in Twente en de nieuwelingen. De eerstgenoemden pakken heel zakelijk een grote plastic zak en vullen die gauw met enkele kilo’s klei. ‘Om thuis te drogen en te zeven’, verklaart molluskenkenner Pieter Gaemers, ‘Het is heel moeilijk om hier met de hand wat te vinden.’ Hij kijkt rustig toe hoe de fossiellustige onervarenen de klei doorwroeten onder het motto ‘hoop doet leven’. En wonder boven wonder duikt er af en toe nog een fossiel op ook!
Eerder deze dag was de fossielenlust al geprikkeld door de praatjes van het minisymposium. In drie presentaties in natuurmuseum Natura Docet stelden kenners Eric Mulder, Maarten van den Bosch en Martin Cadée iedereen op de hoogte van de opgravingsgeschiedenis van Twente, het geologisch kader en de prachtige fossielen die Twente heeft opgeleverd. Bovendien bewees het symposium wederom dat vakidioten nog steeds bestaan. De liefhebberij, het plezier en toch ook de ernst die tijdens het symposium aanwezig waren liegen er niet om.
Het zijn diezelfde liefhebberij, plezier en ernst die iedereen ertoe bewegen een gezamenlijk ‘Ahhh’ te uiten als op de kleibult blijkt dat het fossielenzoeken voorbij is. Er is nou eenmaal een strak programma te volgen, want ‘we moeten op tijd klaar zijn voor de borrel’, aldus onze goede doch borrelzuchtige voorzitter.
Daarom keert iedereen braaf weer terug naar Natura Docet, waar conservator Eric Mulder een rondleiding geeft. Het is een sympathiek museum dat de klassieke stijl van het meer dan 100 jaar oude museum combineert met moderne snufjes. Tijdens de rondleiding is iedereen – zoals het goede paleobiologen betaamt – nauwelijks uit de geologiekamer weg te slepen. Toch weet Eric de groep te verleiden met een 3D-film en een echte koningspython.
Dan zit de dag erop. Voldaan borrelen de aanwezigen onder toeziend oog van de zon. Niet iedereen heeft fossielen gevonden, maar het is goed zo. Iedereen geniet. Als vakidioten onder elkaar.
Hieronder vindt u de presentaties van de sprekers van 16 mei in PDF-vorm:
Lezing 1 – Eric Mulder (PBK 16 mei)